“Het goede nieuws is dat Trump nu naar Washington verhuist!” New Yorkse humor, op straat vlakbij de Trump Tower. Daar vechten journalisten, toeristen en demonstranten om een beetje ruimte op de stoep. “This is not my President” wordt gescandeerd. Er wordt zelfs een Amerikaanse vlag verbrand. Maar New York is niet Amerika. Het land is op veel manieren verdeeld, en ook tussen stad en platteland loopt een scheidslijn.
Reizend van Los Angeles naar Orlando, dwars door de zuidelijke staten, was het verschil steeds duidelijk te zien aan de yard signs. Die bordjes voor in de tuin met de naam van de kandidaat erop. In de steden zagen we Clinton. Buiten de steden was de steun overweldigend voor Trump. In Texas, Louisiana, Mississippi, in al die dorpen en bij al die boerderijen waren de borden voor Trump.
Daar tussen de eindeloze grasvelden, de verlaten landweggetjes en de oude katoenplantages zijn ze opgetogen, en zijn de verwachtingen voor de nieuwe president hoog. Waar Obama acht jaar geleden de hope and change kandidaat voor links Amerika was, is Trump dat nu voor het meer conservatieve, rechtse Amerika. Trump moet Washington opschudden, en alles terugdraaien wat Obama heeft ingezet.
Obama is in deze streken ongelooflijk impopulair. Want onder zijn presidentschap is Amerika afgegleden, is de heersende mening. Het vreselijke Obamacare verplicht werknemers en werkgevers tot veel te dure verzekeringen, de banen verdwijnen naar het buitenland en hij wil Amerikanen hun wapens afpakken, zodat ze makkelijker onder de duim te houden zijn.
Dit is Trump country. De kiezers hier zijn vaker ouder, vaker witter en vaker ontevreden over hoe het met het land gaat. Ze kijken argwanend naar die cappuccino drinkende New Yorkers. Waarom 4 dollar uitgeven voor Starbucks-koffie als je ook ouderwets eerlijke filterkoffie voor minder dan de helft kan krijgen? En wat een gedoe met die dure hybride Priussen. Een heerlijk ronkende American made pickup-truck werkt toch net zo goed.
Paul Krugman schreef na de uitslag dat hij zijn landgenoten niet meer kende. “Deze mensen willen een ander Amerika dan wij willen.” Daar heeft hij gelijk in. Krugman staat als columnist voor de New York Times heel ver af van de gemiddelde Texaan. En die Texaan voelt weerzin als hij aan die linkse, feiten verdraaiende krant denkt. Die Texaan voelt zich net zo onbegrepen als Krugman.
Dit is maar een voorbeeld van een van de vele manieren waarop de Verenigde Staten op dit moment vreselijk verdeeld zijn. Het is nu aan President-elect Donald Trump om dat hele land toch achter zich te krijgen. Dat wordt een moeilijke balanceer act. Hij moet zijn eigen kiezers tevreden houden. Die willen dat Obamacare meteen gestopt wordt, dat er een muur bij de Mexicaanse grens komt, en dat Hillary Clinton in de cel belandt. En dat willen ze allemaal op dag 1.
Dat is nu precies wat de andere helft van het land niet wil. Het was een vreselijk harde campagne. De verhoudingen tussen Republikeinen en Democraten zijn nog verder op scherp gezet. De teleurstelling bij Democraten is enorm. Trump moet de komende maanden toewerken naar een positie van samenbrengen in plaats van verdelen. Hij moet een president worden voor die boze blanke man met zijn filterkoffie, maar ook voor die cappuccino-drinkende millennial in de stad. Die kant heeft Trump nog niet eerder laten zien.
Amerikawatcher.nl 
Geef een reactie