Wie in Amerika weleens buiten New York is geweest, kent het verschijnsel van de super stores. In zo’n gigantische supermarkt, een paar voetbalvelden groot, zocht ik laatst minutenlang in het enorme koelschap naar een beker gewone yoghurt. Mijn ogen gingen langs rijen vol kunstmatige smaakjes. ‘Pumpkin spice flavored low fat yoghurt’. ‘Vanilla bean infused semi skimmed Greek style yoghurt’. ‘Non fat strawberry cheesecake style yoghurt’. Maar gewoon een simpele beker normale yoghurt? Onderin de koeling, twintig bekers van links stond een eenzame pot volle yoghurt naturel.
Het toevoegen van smaken komt voort uit de drang overal controle over te willen hebben. Dat klinkt groots, maar een Amerikaan denkt groots. Amerikanen zien zichzelf tenslotte als hét voorbeeld voor andere landen (lees ook mijn blog een groot theater). En alles moet aangepakt worden, omdat het kan. Daarom is er zoveel keuze. Daarom is alles een maatje groter. En als de grotere maat went, komt er een nog grotere maat. Je bestelt hier geen broodje kaas, je krijgt twintig opties. Omdat er hier niet zoiets is als ‘een broodje kaas’. De kleinste maat is wat Nederlanders vaak al groot vinden. Maar wij denken dan ook klein. Het enige land dat verkleinwoordjes gebruikt, zoals dat ‘broodje kaas’. In Amerika heet dat gewoon ‘a cheese sandwich’. Je hebt de vrijheid om zelf te bepalen hoe jij vindt dat jouw broodje kaas er uit ziet.
Amerika is de maakbare wereld. Iets is pas goed als er wat mee gedaan is. Er mee gerommeld is, zouden wij in Nederland zeggen. Dat maakbare komt werkelijk overal in terug. Las Vegas is het bekendste voorbeeld. Middenin de zinderende woestijn bouwt de één een casino met een piratenschip voor deur. De ander overtreft dat door ertegenover het Venetiaanse San Marco plein na te bouwen, compleet met grachten en ronddobberende gondels. Dat kan nog meer over de top, dacht de volgende en besloot met Caesar’s Palace Rome na te bootsen. En zo gaat het maar door aan de Strip, waar de Eiffeltoren vlak naast het Vrijheidsbeeld staat. Steeds groter, steeds gekker.
De drang alles aan te pakken zit in de aard van de Amerikanen. Ooit kwamen ze hier en moest het land opgebouwd worden. Wegen, riolering, elektriciteit. Alles van het oosten tot het wilde westen werd onder handen genomen. Land werd ontgonnen, rivieren werden bedwongen. Er is veel ruimte en als dat van jou is, kun je doen wat je wilt. Van een bouwvergunning voor een dakkapelletje hebben ze hier nog nooit gehoord (en als je het ze vertelt, lachen ze je uit). Dus doe je wat er in je opkomt. Er is ruimte, er is aanbod. En de keus is aan jou.
Amerika, land of the free. Hier draait het natuurlijk om vrijheid. Niet in beperkingen denken, zelfs niet als het om je eigen lichaam gaat. De vrijheid om te eten zoveel als je wilt. Zie daar de obese Amerikaan. Tonnetje rond van al het consumeren, omdat het kan.
BM
Geef een reactie